Om de azijnpisser toch van dienst te zijn, de auto heeft genoeg minpunten. Interieur is cheapo, de auto is eigenlijk wat te zwaar, de cabrio tordeert teveel, je bent beste vriendjes met de benzinemaatschappij (1 op 5!), de trekkracht onder de 2000 RPM is verrassend gering en de koplampen lijken waxinelampjes te zijn. Ze branden nauwelijks.
Maar genoeg gezeverd. De auto is een icoon. Het is absurd hoe vaak ik ben aangesproken (cabrio, dat maakt het wel wat makkelijker) door mensen die vol verlangen vragen om de V8 even te laten horen. Maar ook tientallen duimpjes omhoog en vele complimenten. Iedere Yank is dol op hun musclecars. En niet zonder reden. Met afstand belangrijkste argument voor een eeuwig durende liefdesverklaring is de krachtbron. Onder de kap een 6.2 liter met 400 pk en iets meer dan 500 nm. Neem je de handbak, dan heb je 432 pk onder de kap. Ik had de automaat versie, maar geloof me die 32 paarden mis je niet. Het is met name het geluid en agressiviteit van het blok waar je stijl van achterover valt. Wat een geweld! Ram die toerenteller boven de 4000 en je wordt gelanceerd. En het mooie is, iedereen in de wijde omtrek (ofwel alle inwoners van de staat Florida) kunnen er van meegenieten! Wat een bruut geluid. Dat verveelt nooit. Ieder verkeerslicht is een uitnodiging voor een sprintje. Ik heb nog kippevel als ik er aan terugdenk. Ik heb met mijn Samsung een opname gemaakt, maar geloof me als ik zeg dat de auto IRL nog vele malen fijner klinkt.
Valt er te leven met een automaat? Ja en nee. Nee omdat ik in zo'n auto liever schakel. In een musclecar moet je in mijn optiek werken voor je werken. Ofwel graag een zware koppeling en dito versnellingsbak. Maar 'ja ik kan er mee leven' omdat de automaat gelukkig wel wat ruwe kantjes heeft. Schokvrij schakelen? Koop dan een Audi. De Camaro schakelt met een lekkere klap. Helemaal in handmatige mode. Terugschakelen is ook gaaf. Je hebt dan altijd plofjes tussengas. Aparte sensatie: als je gas loslaat is het net alsof je tegen een muur rijdt. De auto remt dan zeer sterk af. Onbehouwen allemaal, maar o zo leuk. Het zet je overigens wel aan het denken of deze auto na 100.000 mijl wel heel blijft? Ah well, niet mijn probleem
.Grootste verrassing vond ik de wegligging en de besturing. Pretty good! De besturing was lekker zwaar en redelijk direct en onderstel lekker stevig, maar wel voldoende comfort om over de boulevard te cruisen (ondanks 20 inch wielen!). Het is overigens geen gooi- en smijtauto. Auto is voor een erkend rechtuitbrander als ikzelf net wat te listig. Heb paar keer een mooie U-turn volle bak gemaakt met ESP uit (lege 3 baansweg laat in de avond), maar kon hem dan niet houden. De zware Camaro breekt geweldadig snel uit. De BMW 130i is echt een engeltje als ik die met de Camaro vergelijk. Met ESP aan is het net te doen. In de wat flauwere bochten biedt de Camaro je wel veel vertrouwen. Heb trouwens ook heerlijke donuts gedraaid op een leeg parkeerterrein. Kind kan de was doen. Ook fijn, heerlijke stoelen en je zit lekker laag.
Last but not least: de looks. Ik vind het een fantastische mooie auto. Bruut en agressief. Persoonlijk vind ik de coupé nog net wat mooier. Zeker met zwarte striping over motorkap en dak, maar de cabrio is met dak open ook een plaatje.
Zou ik hem kopen? Ja als ik in de VS woon. De Camaro SS coupe (handbak, 426 pk) kost in de USA 34.000 dollar. Dat is 25.000 euro. Ik zou hem blind bestellen. Nee als je in Nederland woont. Dan betaal je 85k voor een auto die vreselijk hard gaat afschrijven en die net wat teveel minpuntjes heeft. Kun je ook een BMW M3 van een jaar oud voor kopen.
Mocht je hem toch willen kopen (thumbs up!) dan wat consumer advice: moet je de Camaro nu wel of niet als convertible kopen? Buiten je eigen smaak ga ik in NL toch voor de coupé. Als coupé vind ik de Camaro nog mooier en heb je wat minder last van rammeltjes en win je wat kilootjes. Met de open versie geniet je meer van de V8, maar in NL zijn er niet altijd zoveel mooie dagen.
